ନର-

well ପଦ୍ମନାଭ । ତୁମର father ତ କ'ଣ ଏପରି ଗୋଟାଏ ଯବାବ ଦେଇ ସାରିଲେଣି । ଏବେ ହେବ କ'ଣ ?

ପଦ୍ମ-

Dam care for such ଯବାବ ।

ଶ୍ରୀରାମ-

Quite so. ଇଏ ଗୋଟା କଥା, ଯେ ବିଭା ହେବ ତାର without consent ରେ ବାପା ଗୋଟା ଯବାବ ଦେଲେ ହୋଇଯିବ । By no means. ସେଟା ବାପାଙ୍କର foolishness ତାର consequence ବାପା ଭୋଗିବେ, ପଦ୍ମନାଭ କ'ଣ କରିବ ।

ଗୁରୁ-

ନିଶ୍ଚୟ । ପଦ୍ମନାଭ କ'ଣ ପଶୁ ହୋଇଚି, ବାପା ଯାହା କହିଦେବେ ସେ ସେଇଆ accept କରିନେବ । ବାପାଙ୍କର ଏତିକି ଟିକିଏ common sense ନାହିଁ ଯେ ବାହା ତ ହେବ ପଦ୍ମନାଭ, ସେ କିପରି wife ଚାହେଁ ତାକୁ ଟିକିଏ ପଚାରି ନିଏଁ ।

ପଦ୍ମ-

I must select my own wife ବାପାଙ୍କ କଥାରେ ମୁଁ ଭୁଲିବାକୁ ଯାଉନାହିଁ । ବାପା has no ଅକ୍ତିଆର in this matter.

ନର-

ବଡ଼ ଲଜ୍ଜାର କଥା । ବୁଢା ଗୁଡ଼ାକ ସବୁଦିନେ ବେକୁବ୍ । ସମାଜଟାକୁ ଏଇ ବୁଢ଼ାଗୁଡ଼ାକ ମିଳି ନଷ୍ଟ କରି ଦେଲେ । ବୁଢ଼ାଗୁଡ଼ାକ ବିଦାୟ ଣ ହେବାପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସମାଜ କଦାପି ବାଟକୁ ଆସିବ ନାହିଁ । ବୁଢା଼ଶ୍ରେଣୀ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣରୂପେ ଲୋପ ନ ହେବାଯାଏ ସମାଜର କୌଣସି ମଙ୍ଗଳ ସାଧନ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ।

ଗୁରୁ-

ଶୀଘ୍ର ଗୋଟାଏ association start କରି for the present ଏ ବୁଢ଼ାଗୁଡ଼ାଙ୍କ ମୁହଁରେ ତୁଣ୍ଡି ବାନ୍ଧିବାର ଗୋଟାଏ resolution କରି ନ ଦେଲେ ଆଉ ଚଳିହେବ ନାହିଁ ।

ଶ୍ରୀରାମ-

ଆଉ ଗୋଟାଏ definite resolution ଦରକାର ଯେ educated son ମାନଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟରେ uneducated ବାପା's can't interfere.

ପଦ୍ମ-

ଭାରି ଦରକାର, ଭାରି ଦରକାର । Such a resolution immediately necessary. ନ୍ୟାୟ ଅନ୍ୟାୟ ବିଚାର କରିବାର ସେମାନଙ୍କର ଆଦଉ intelligence ନାହିଁ । କେବଳ interfere, interfere .interfere.

ବେହାଗ-ଏକାତାଳା

ଗୀତ

ନ୍ୟାୟ ଯୁଗକୁ ଚାହିଁବା

କିବା ବାୟା କଥାରେ ରହିବା,

ବିଷମ ସମସ୍ୟା ପଡ଼ିଛି ଏବେ

କେଉଁ କଥାଟି କରିବା ।

ବାପା ବୁଦ୍ଧି ଆମ ବୁଦ୍ଧି

ଦୁଇ ବୁଦ୍ଧି ମାପିବା,

ଯେଉଁ ବୁଦ୍ଧି ଚୋଖା ହେବ

ସେହି ବୁଦ୍ଧିକୁ ଥାପିବା ।

ନ୍ୟାୟ ଯୁକ୍ତି ସିଧା ଉକ୍ତି

ପହିଲେ ଗୁଜାରିବା,

ତେବେ ଯେବେ ନ ଶୁଣିବେ

ବାପାପଣରୁ କାଟିବା ।

ଯେବେ ଥିଲେ ପିତା ପୂଜ୍ୟ

ସେ କାଳକୁ ଭୁଲିବା,

ଏ କାଳକୁ ଜ୍ଞାନ ଶକ୍ତି

ସବୁ ଆଗେ ବୁଝିବା ।

ଜନ୍ମଦାତା ବୋଲି ଦାବୀ

ଅମୂଳକ ଜାଣିବା,

ପାଳିବାର ଦାବୀ ସତ୍ୟ

ସେ ସେତିକି ଶୁଝିବା ।

ଶ୍ରୀରାମ-

ପଦ୍ମନାଭର ପିତାଙ୍କର ନଜରଟା କେବଳ ଟଙ୍କା ଉପରେ । Lady ର enlightenment ପ୍ରତି ଆଦଉ ଲକ୍ଷ୍ୟ ନାହିଁ ।

ପଦ୍ମ-

Foolishness, foolishness. seer foolishness.

ନର-

ବୁଢାକୁ ଆଗ୍ରକରି ପଟାଏ ଶିକ୍ଷା ଦେବାକୁ ହେବ । ମୁ ତାର ବ୍ୟବସ୍ଥା କରି ରଖିଲିଣି । He must be taught a good lesson.

ଗୁରୁ-

ପଦ୍ମନାଭର bride ପଦ୍ମନାଭ କୋଉଦିନୁ select କରି ସାରିଲାଣି । କେବଳ ବୁଢାଯୋଗୁରୁ marriage ଟା ହୋଇପାରି ନାହିଁ । କଥାଟା ଉଠିଲାଣି ଯେତେବେଳେ ଆଉ ଅଟକିବ ନାହିଁ, ତଥାଚ ବୁଢାର ମୁହଁଟା ବନ୍ଦ କରିବାକୁ ଗୋଟାଏ ପ୍ରତିକାର କରି ରଖିଲେ ଭଲ ହେବ ।

ଶ୍ରୀରାମ-

ଦେଖ ସମାଜରେ ଗୋଟାଏ ଗଣ୍ଡଗୋଳ ଯେପରି ହୋଇ ନ ଉଠେ ।

ପଦ୍ମ-

Dam care your ସମାଜ ।

(ଦୁଇ ପାର୍ଶ୍ୱରୁ ଦୁଇଜଣ ସଂସ୍କାରକଙ୍କର ପ୍ରବେଶ ଏବଂ ନୃତ୍ୟ ଓ)

ଗୀତ

କଲ୍ୟାଣ-ଦାଦରା ।

ସମାଜକୁ କି ଡର ।

ବିଧବାଙ୍କୁ ଦେବା ପତି,

ସଧବାଙ୍କୁ ସ୍ଵେଛା ଗତି

ଛାଡି ଦେବା ଏଥର ।

ଏ. ବି. ସି. ଡି. ପାଠ ଶିକ୍ଷି ସଭ୍ୟ ହେଲୁଣି ଏଣିକି

ମାତା ଭଗ୍ନୀଙ୍କ ମୁଣ୍ଡରୁ ଓଢଣା

ଫିଟାଇବା ସତ୍ୱର ।

ଏଡୁକେତେଡ୍ କେଡ଼ି ଖୋଜି କହୁଥିବା ଯେ ଇଂରାଜୀ

ପତ୍ନୀ କରିବା ମିଷ୍ଟାର ମିସେସ୍

ହୋଇ ଦେବା ଚକ୍କର ।

ଜାତିଭେଦକୁ ନ ଚାହିଁ ଖାନା ରଖିବ ସଜାଇ

କରିମ ତିହାଡ଼ି ବୁଝିବ ସମାଜ

ବାହାଦୂରୀ ଆମ୍ଭର ।

(ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରସ୍ଥାନ)

(ପବିତ୍ରା ଓ ରମାର ପ୍ରବେଶ)

ପବି-

ଘଷି ଗୁଡ଼ାକ ଶୁଖେଇଦେଲି ଷେଣ୍ଢଟା ସବୁ କୁଦେଇ ପକେଇ ଗଲାଣି । ମୁଁ ବେସ୍ତ ହେଇଁ ହେଇଁ ମଲିଣି । ମୋ’ ପାଦକୁ କେମିତି ହାତକୁ ଦିହାତ କରି ପକେଇଲେ ଟିକିଏ ନିଶ୍ୱାସ ମାରିବି ।

ରମା-

(ସ୍ୱଗତ) ଭାଉଜ ବୋଉ ମୋର ମନେ ମନେ ବସି ଉଖୁଡା ଖାଉଚି । ପଦ ବାହା ହବ, ବୋହୁ ଆସିବ, କାମ ଦାମ କରିବ, ଭାଉଜ ବୋଉ ମୋର ହାଉଆ ଖାଇବ ବସି । ମଜା ବୁଝି ନାହିଁ (ପ୍ରକାଶ୍ୟେ) ଭାଉଜ ବୋଉ, ବୋହୁ ଆଇଲେ କଣ ଘଷିପରା ଛଡେଇନବ?

ପବି-

ନାଇଁ ଲୋ ଭଉଣି, ଏ ପୁଅଟା ଲାଗି ମନ ବେସ୍ତ ହେଉଚି । ସବୁବେଳେ ଖାଲି ବାଇଆଙ୍କ ପରି ହେଲା, କ’ଣ କରିବି ।

(ଯୋତା ଓ ସେମିଜ ହସ୍ତେ କୁନ୍ଦର ପ୍ରବେଶ)

କୁନ୍ଦ-

ସାଆନ୍ତାଣୀ ! ଫେର ଏଇକ୍ଷଣି ଅନର୍ଥ ଲାଗିବ, ପୁଅଙ୍କ ଆସିବା ବେଳ ହେଲାଣି-। ତୁମେ ସେମିଜ ଖଣ୍ଡ ଗଳେଇ ପକଉନା, ଯୋତା ଯୋଡ଼ାକ ଗୋଡ଼ରେ ପୁରେଇ ଦଉନା; ଆସି ଦେଖି ପକେଇବେ ତ ବାକୀ ରହିବ ନାହିଁ । ନିଅ ନିଅ ଆଉ ଅନଉଚ କ’ଣ(ପଵିତ୍ରାଙ୍କୁ ସେମିଜ ପିନ୍ଧାଇବା ଉଦ୍ୟମ)

ପବି-

ଓ ହୋ ! ଭଲା କଥା ହେଲା ଆସି, ରହ ଲୋ ଟିକିଏ-

କୁନ୍ଦ-

ଆଉ ରହିବି କ’ଣ ? ହେଇ ଆଇଲେ ଆଇଲେ ପିନ୍ଧ ପିନ୍ଧ ।

ପବି-

(ଲୁଗା ଉପରେ ସେମିଜ ପିନ୍ଧ) ଯୋତା ଗୁଡ଼ାକ ଆଉ ମାତି ପାରିବି ନାହିଁ, ଗୋଡ଼ ଦିଇଟାରେ ଫୁଟୁକା ହେଇ ଘାଆ ହେଇଗଲାଣି, ଭାରି ପୋଡ଼ୁଛି, ଆଉ ପାରିବି ନାହିଁ-।

କୁନ୍ଦ-

ଆଗୋ ଇଏ ଫେର କ’ଣ, ପାରିବ ନାହିଁ କହିଲେ କେମିତି ହବ । ପୁଅଙ୍କ କଥା ତ ଜାଣ, ନିଅ ନିଅ ମାଡ଼ ମାଡ଼ ।(ଜୋର ପୂର୍ବକ ଯୋତା ମଡ଼ାଇ ଦେଇ, ଏବଂ ମସ୍ତକରେ ଏକ ଗୋଟି ହ୍ୟାଟ୍ ପିନ୍ଧାଇ ଦେଇ) ସାଆନ୍ତାଣୀ, ଭଲ ମନେଇଛି, ତୁମେ ଟିକିଏ ଟିକିଏ ଚାଲି ଶିଖୁଥା ମୁଁ ଯାଉଚି ଆସେଁ ।

(କୁନ୍ଦର ପ୍ରସ୍ଥାନ)

ରମା-

(ସ୍ୱଗତ) ଭଲ କଲା ହେଲା । ଭଲ ପାଠ ପୁଅ ପଢିଲା ମାକୁ ସୁଆଙ୍ଗ କରି ଛାଡିଲା । ମୁଁ ଯାଉଛି ଲୋ (ପ୍ରସ୍ଥାନ)

ପବି-

ଏ ଟୋକାଟା ମତେ ଏଦିନେ ଏତେ ଅବସ୍ଥା କରୁଚି (ଅତି କଷ୍ଟେ ଛୋଟେଇ ଛୋଟେଇ ଚାଲିବାର ଅଭ୍ୟାସ କରୁ କରୁ ମଧୁସୂଦନଙ୍କର ପ୍ରବେଶ)

ମଧୁ-

(ସଭୟେ କମ୍ପି କମ୍ପି) ଏଁ, ଏଁ, ଆଉଁ ଆଉଁ, ମା ! ମା ! ମା ! ମା ! ମୋତେ ରକ୍ଷା କର, ରକ୍ଷା କର, ରକ୍ଷା କର-

(ଭୂମୀଷ୍ଟ ପ୍ରଣିପାତ ଓ ପଵିତ୍ରାର ପ୍ରସ୍ଥାନ)

ମଧୁ-

(କମ୍ପି କମ୍ପି) ଇରେ-ଚନ୍ଦରା ! ଇରେ-ଚନ୍ଦରା ! ଚନ୍ଦରା-ଚନ୍ଦରା-

(ଚନ୍ଦ୍ରମଣିର ପ୍ରବେଶ)

ଚନ୍ଦ୍ର-

କଣ କଣ, କଣ ସାଆନ୍ତେ । କଣ ହେଲା ! କଣ ହେଲା !(ମଧୂସୂଦନଙ୍କୁ ଧରି) ହରେକୃଷ୍ଣ ହରେକୃଷ୍ଣ କୃଷ୍ଣ କୃଷ୍ଣ ରାମରାମ (ବାରମ୍ବାର ହରିନାମ ଉଚ୍ଚାରଣ କରି ମଧୂସୂଦନଙ୍କୁ ବାରମ୍ବାର ଫୁଙ୍କିବା)

ମଧୁ-

ଚଣ୍ଡୀ, ଚଣ୍ଡୀ, ମଶାଣିଚଣ୍ଡୀ କେମିତି ଆସି ଏଘରେ ବିଶ୍ରାମ କଲାଣି, ପଦ ବୋଉ କୁଆଡ଼ା ଗଲା । ମୁଁ ତ ଭେଟଣା ହୋଇଗଲି !

ଚନ୍ଦ୍ର-

(ବାରମ୍ବାର ଫୁଙ୍କି ଫୁଙ୍କି ଓ ଛାତିକି ଛେପ ପକାଇ) ଡରିଗଲା ସାଆନ୍ତେ ! କିଛି ନାହିଁ କିଛିନାହିଁ । ମୁଁ ଯାଇଁ କଣ୍ଡୁରୀ ଲେଙ୍କା ଗୁଣିଆକୁ ଡାକି ଆଣିବି । ଚାରି କଣରେ ଚାରିଟା ନୁହାକଣ୍ଟା ପୋତି ଦେଇ ଯିବ, ମଶାଣିଚଣ୍ଡୀ ଫଶାଣି ଚଣ୍ଡୀ କୁଆଡ଼େ ଛାଡି ପଳେଇବେ । କିଛି ଚିନ୍ତା ନାହିଁ, ଥୟ ହୁଅ ଥୟ ହୁଅ ।

ମଧୁ-

(ଦୀର୍ଘ ନିଶ୍ୱାସ ଛାଡିଛାଡି) ମୋର ନିଶ୍ୱାସ (ହସ୍ତଦ୍ୱାରା ଇଙ୍ଗିତ କରି) ଘରେ ପଶୁନାହିଁ ।

ଚନ୍ଦ୍ର-

(ଫୁଙ୍କି ଫୁଙ୍କି ସ୍ୱାଗତ) ସାଆନ୍ତକୁ ତ ମୋର ଅସଲ ମଶାଣିଚଣ୍ଡୀ ଗିରାସି ଗଲାଣି (ପ୍ରକାଶ୍ୟେ) ଚାଲ ସାଆନ୍ତେ ବୈଠକ ଘରକୁ, ଟିକିଏ ଶୋଇପଡ଼ (ମଧୂସୂଦନଙ୍କୁ ଘେନି ଚନ୍ଦ୍ରମଣିର ପ୍ରସ୍ଥାନ)

(କୁନ୍ଦର ପ୍ରବେଶ)

କୁନ୍ଦ-

(ହସି ହସି) ସାଆନ୍ତେ କୁଆଡ଼େ ଗଲେ ଆଉ ମୋ’ ସାଆନ୍ତାଣୀ କୁଆଡ଼େ ଗଲେ । ଭଲା ଯୁଗ ହେଲା । ବୁଢ଼ୀଦିନେ ମା'କୁ ପୁଅ ବିବୀ କରେଇବ-କ'ଣ ଶୁଣିବ-

ଗୀତ

କାଳ କି ହେଲା ଅକାଳ

ଯେତେ ସବୁ ପାଠପଢି

ହେଲେ ବିଟାଳ ।

ଦେଖ ପୁଣି ଆହୁରି ମଜା

ବୁଢାଓଲୁ ବାପା ଅଜା

କଣରେ ଲୁଚିଲେ ପୁଏ

ବୋହୁଏ ବାଚାଳ ।

(ପ୍ରସ୍ଥାନ)

(ଚନ୍ଦ୍ରମଣି ବାରିକ କାନ୍ଦି ୨ ପ୍ରବେଶ)

ଚନ୍ଦ୍ର-

ଓହୋ, ମୋ’ ସାଆନ୍ତଙ୍କ ଦିହ ଭାରି ବେସ୍ତ । ମଶାଣିଚଣ୍ଡୀ ତ ଡଙ୍କ ମୋଡ଼ି ଦେଇଥିଲା । ମତେ ସବୁ ମିଳିବ, ଏଭଳିଆ ସାଆନ୍ତ ଆଉ ମିଳିବ ନାହିଁ । ଓହୋ-! ହେ ଠାକୁରେ ମୋ’ ସାଆନ୍ତଙ୍କୁ ଭଲ କରିଦିଅ ।

(କହ୍ନେଇ ଦାସ ମଧ୍ୟସ୍ଥର ପ୍ରବେଶ)

କହ୍ନେଇ-

କି ବାରିକେ ବେସ୍ତ ହଉଚ କାହିଁକି । ସାଆନ୍ତଙ୍କ ଦିହ କ’ଣ ହେଇଚି କି ?

ଚନ୍ଦ୍ର-

ଆରେ ନାହିଁ ହୋ ସାଆନ୍ତଙ୍କ ଦିହ କାହିଁକି କ'ଣ ହବ, ଆମେ ବେସ୍ତ କାହିଁକି ହବୁଁ । ତେମେ କ'ଣ କରି ଆଇଲ ଆଗେ କହିବଟି ।

କହ୍ନେଇ-

ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଛିଡ଼ିନାହିଁ । ସାତ ହଜାର ଯାଏଁ ରାଜି ହେଲାଣି ।

ଚନ୍ଦ୍ର-

ସାତହଜାର ଦେବାକୁ ରାଜି ହେଲାଣି ତ ? ସାଆନ୍ତଙ୍କୁ ଡାକିଆଣେ ତେବେ, ତେମେ ବସ, ଭଲ କରି ବସ । (ସ୍ୱଗତ) ସାଆନ୍ତ ମୋର ଏଇକ୍ଷଣି ସୁନୀଲ କ୍ଷଣି ଝାଡ଼ିଝୁଡ଼ି ହୋଇ ଊଠିବେ ପରା । ଡାଆଁଣୀ ଯୋଗନୀ ମଶାଣିଚଣ୍ଡୀ କୁଆଡ଼େ ଛାଡି ପଳେଇବେ । (ପ୍ରସ୍ଥାନ)

କହ୍ନେଇ-

ବୁଢା ଭଲ ବେପାରଟାଏ ଖଞ୍ଜି ଦେଇଚି । ପୁଅବେପାର ଠୂଉଁ ବଳି ଆଉ ବେପାର ନାହିଁ । ଭାରି ଲାଭ । ବୁଢା ବିଚାର କରିଚି ଏଇଥିରେ କୋଠାବାଡି ଜମିଦାରୀ କରିନେବ ।

(ମଧୁସୂଦନ ଓ ଚନ୍ଦ୍ରମଣିର ପ୍ରବେଶ)

ମଧୁ-

ହରେକୃଷ୍ଣ, ହରେକୃଷ୍ଣ, ହରେକୃଷ୍ଣ, ହରେକୃଷ୍ଣ, ମଧ୍ୟସ୍ଥେ ଆଇଲ ? କ'ଣ ହେଲା କୁହ ।

କହ୍ନେଇ-

ଆଜ୍ଞା ସାତ ହଜାରରେ ମଳି ଧୂଳି ନାହିଁ । ଆଉ ବେଶି କଥା ଲଗେଇଚି ଯାହା ହବ । ମୋ’ କଥା ଏକା ବିଚାର କରିବେ ।

ମଧୁ-

ହଁ ହଁ ସେ କଥା ଆଉ କହିବାକୁ ହବନାହିଁ ।

ଚନ୍ଦ୍ର-

ଓଃ ମଧ୍ୟେସ୍ଥେ, ତୁମକୁ କହିଚି ପରା ସେ କଥା ଆଉ କାହିଁକି ମୁଁହରେ ଧରୁଚ, ଯାହା ପାଇବ ପାଇବ ।

ମଧୁ-

ଆଉ ଗହଣା ଗାଣ୍ଠି, ସାଇକଳ ?

କହ୍ନେଇ-

ସେ କଥା ତ ମୂଳୁରୁ ହେଇଚି, ଆପଣ ଯାହା କହିଛନ୍ତି ତା'ଠାରୁ ବେଶି ପାଇବେ କମ୍ ହବ ନାହିଁ ।

ମଧୁ-

ତେବେ ଏଇ ପକାଜବାବ ହେଲା, ଯାଅ । ବାହାଘରର ଦିନ ଠିକଣା କରି ଟଙ୍କାକଉଡ଼ି ଘେନିଆସ ।

କହ୍ନେ-

ହଉ ତେବେ ଯାଉଚି (ଅଭିବାଦନ ଓ ପ୍ରସ୍ଥାନ)

ମଧୁ-

ଚନ୍ଦରା ! ଦେଲାଵାଲା ଭଗବାନ୍ । ହରେକୃଷ୍ଣ, ହରେକୃଷ୍ଣ ।

(ଉପବେଶନ)

ଚନ୍ଦ୍ର-

ଆଜ୍ଞା ଠିକ୍ । ଦେଲାଵାଲା ଭଗବାନ୍ । ନେଲା ଵାଲା ତ ଏକା ଆପଣ । ଆଉ ଫେର ଗୋଟା କେହି ପୁଅ ଏମିତି ଜନ୍ମ ହବ କି

(ଉପବେଶନ)

ମଧୁ-

ଚନ୍ଦରା ! ଏ ସତ ହଜାରଟି ଆସିଗଲେ କରଜାଟଙ୍କା ଯାହାର ଯାହା ବାକୀ ଅଛି ଆଗେ ଦେଇଦବ ।

ଚନ୍ଦ୍ର-

ଆଜ୍ଞା ମୋ’ ଧାନ କେଇ ଭରଣ-

ମଧୁ-

ଓଃ କାହିଁକି ସେ କଥା କହୁଚୁ । ତ କୁ ବି ଦେଇଦବା । ଏ ଘର କେଇ ବଖରା ଧୂଳିଆ ପିଟିଦବା ।

ଚନ୍ଦ୍ର-

ଆଜ୍ଞା ଭଲ ହବ, ମୋ’ ଧନ ସେତିକି ଦେଇଦେଲେ ଆଉ କିଛି କୁଆଡୁ ଦେଣା ନ ଥିବ । ସାଆନ୍ତ, ଦିହ ଟିକିଏ ଉଣା ଲାଗୁଛି ? ଅଫିମ ଟିକିଏ ବେଶୀ ଦେଇଥିଲି । ନିଶା ହେଲା କି ?

ମଧୁ-

ନାହିଁ ଠିକ୍ ଅଛି । ଦେହ ଉସୁଆସ ଲାଗୁଛି । ଏ ମଶାଣିଚଣ୍ଡୀ-

ଚନ୍ଦ୍ର-

ସାଆନ୍ତ ଆଉ ତା ନା ଧର ନା । ମୁଁ ତା କିମିଆଁ କରିସାଇଲିଣି । ଆଉ ଫେର ସେ ଏ ଚକଡ଼ା ମାଡ଼ିବ ନାହିଁ । କଲି ଟିକିଏ ଦଳିବି ?

ମଧୁ-

ଆଛା ଦଳ । (ଚନ୍ଦ୍ରମଣିତ, ଗଞ୍ଜମର୍ଦ୍ଦନ ରଘୁନାଥ ଓ ପ୍ରାଣକୃଷ୍ଣଙ୍କର ପ୍ରବେଶ) ଆସ ଆସ ପାଣୁଭାଇ, ଆସ ରଘୁଭାଇ । ବସ ବସ ବସ । ତୁମକୁ କେତେ ଖୋଜୁଥିଲି । ପ୍ରାଣକୃଷ୍ଣ ଓ ରଘୁନାଥଙ୍କର ଉପବେଶନ ସମସ୍ତଙ୍କର ଗଞ୍ଜାସେବନ)

ପ୍ରାଣ-

ଆମେ ତ ଠିକ୍ ବେଳରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଚୁଁ ।

ପ୍ରାଣ-

ଚନ୍ଦ୍ରମଣି ! ଏ ଯୋଗକୁ ଗୋଟିଏ ଭଜନ ନ ହେଲେ ଆଉ ହଉ ନାହିଁ ।

ରଘୁ-

ହଁ, ହଁ,-ଚନ୍ଦ୍ରମଣି ଗୋଟିଏ ହେଇଁଯାଉ ।

ଚନ୍ଦ୍ର-

ଗୀତ

(କୀର୍ତ୍ତନ)

ଏ ଭବସଂସାରୁ                  ମାୟାବନ୍ଧନରୁ

ଲଭିବାକୁ ପରିତ୍ରାଣ

ସନ୍ଧ୍ୟା ସକାଳରେ             ଲଭ କୃଷ୍ଣସେବା

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ହୋଇବ ପ୍ରାଣ ।

ବଡ ସୂକ୍ଷ୍ମବିଧି,

ହେଳେ ହେବ ସବୁ ବାଞ୍ଛାସିଦ୍ଧି ।

ସେ କାଳ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ             ଥିଲେ ମହାଦୁଷ୍ଟ

ଏ କୃଷ୍ଣ ନୋହେ ସେପରି,

ନିଜ ଭକ୍ତଗଣେ ନ କରେ ଛଳନା

ସାଦରେ ନିଏ ଆଦରି ।

(ଥରେ ଖାଲି) ପ୍ରେମ ଲାଗିଗଲେ

(ଯେତେ) ଛଡ଼ାଇଲେ ସେ ନ ଛାଡ଼େ ଭଲେ ।

(ସେହି) ପ୍ରେମେ ହୋଇ ଭୋଳ ଜଟାରେ ଅନଳ

ଲଗାଇ ଯେବେ ଶିଖିଵ,

ଅନିତ୍ୟ ସମ୍ପଦ                   ଯେତେ ଯାହା ଥିବ

(ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ) ଧୁମ ହୋଇ ଉଡ଼ିଯିବ ।

(ସ୍ୱୟଂ) ବ୍ରହ୍ମା ଅହର୍ନିଶି

ବିରାଜିବେ ତବ ନେତ୍ରେ ଆସି ।

ଘୁଞ୍ଚିଯିବ ଧନ                   ମନ ଅଭିଳାଷ

ଯଶ ଅପଯଶ ଜ୍ଞାନ,

ଯାହା ଯହୁଁ ମିଳି                   କୃଷ୍ଣ ପଦେ ଢାଳି

କୃଷ୍ଣ ପଦେ ରଖ ଧ୍ୟାନ ।

ପ୍ରେମେ ଢଳି ଢଳି

ଭାବପାରାବାର ଯାଅ ତରି ।

(ମକୁନ୍ଦ ଦାସ ମଧ୍ୟସ୍ଥ ଓ ଅନ୍ୟ ଦୁଇଜଣଙ୍କର ପ୍ରବେଶ)

ମକୁ-

କି ହୋ ପଟନାହାକେ ଏଇ କି ଧପାବାଜି କଥା ଏ ? ହଜାର ଟଙ୍କା ବଇନା ନେଇ ଫେର ଏଣେ ତେଣେ କାହିଁକି ନଡ଼ବଡ଼ ହଉଚ ? ଯେବେ ନ କରିବାର କଥା ତେବେ ସେ ଭଲ ଲୋକ, ତାଙ୍କ ଟଙ୍କାଟି ଚୂପ କରି ଫେରେଇ ଦିଅ, ଆଉ କଥା ବଢା ନା ।

ମଧୁ-

ନାହିଁ ନାହିଁ ମଧ୍ୟସ୍ଥେ କିଛି ମନେ କରିବ ନାହିଁ । ସେ କଥା କିଛି ନୁହେଁ ।

୧ମ ବ୍ୟକ୍ତି-

(ସକ୍ରୋଧେ) କ'ଣ କିଛି ନୁହେଁ । ଜୁଆଚୋର, ଧପାବାଜ, ବଦ୍ ମାସ୍, ଡକାଏତ୍ ଟଙ୍କା ପକା ନ ହେଲେ ଚାଲିଲି ଅବି ଥାନାକୁ । (ପ୍ରସ୍ଥାନୋଦ୍ୟମ)

ମଧୁ-

ତମ ଟଙ୍କା ଆମେ କାହିଁକି ରଖିବୁ । ଶୁଣ, ଶୁଣ, ଶୁଣ ।

ଚନ୍ଦ୍ର-

(ଅତି ବ୍ୟସ୍ତଭାବେ) ସାଆନ୍ତ, ସାଆନ୍ତ, ଦେଇପକା, ଦେଇପକା । ଆମର ଟଙ୍କା କ'ଣ ହବ । ଆମର ଟଙ୍କା କ'ଣ ହବ । ବାବୁ ବାବୁ ଫେରି ଆସନ୍ତୁ, ଫେରି ଆସନ୍ତୁ, ଆମ ସାଆନ୍ତ ଟଙ୍କାରଙ୍କ ନୁହନ୍ତି । ଟଙ୍କା ନେବେ ଫେରିଆସନ୍ତୁ ।

ମଧୁ-

ଚନ୍ଦରା, ଟଙ୍କା ଆଣିଦେଇ ଦେ ।

ଚନ୍ଦ୍ର-

ହଁ ସାଆନ୍ତ ମୁ ଆଣେ (ଚନ୍ଦ୍ରମଣିର ପ୍ରସ୍ଥାନ)

ମଧୁ-

ଆମେ ଆପଣଙ୍କ ଟଙ୍କା କାହିଁକି ରଖିବୁଁ । ଆଉ ଆଡ଼େତ ପକ୍କା ଜବାବ ହୋଇନାହିଁ, ଜବାବ ଦେଇଥିଲେ ଆପଣଙ୍କୁ ଡକେଇ ଆଣି ଆପଣଙ୍କ ଟଙ୍କା ଦେଇ ଦେଇଥାନ୍ତୁ । (ଚନ୍ଦ୍ରମଣିର ଟଙ୍କାସହ ପ୍ରବେଶ)

ଚନ୍ଦ୍ର-

ନିଅ ନିଅ ନିଅ ସେ ଟଙ୍କା ନିଅ । (ଟଙ୍କା ପ୍ରଦାନ)

ମକୁ-

ଆପଣଙ୍କ ଭଲଲୋକି ଜଣାଗଲା ଆମେ ଯାଉଚୁଁ ।

(ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରସ୍ଥାନ)

(ନରହରି ବାବୁ ଏବଂ ଏକଜଣ ଗାୟକ ଉପବିଷ୍ଟ)

ନର-

ଆଜି ଚାରିଟା ବେଳକୁ Meeting ଅଛି ।

(ପଦ୍ମନାଭ ବାବୁ, ଗୁରୁଚରଣବାବୁ ଓ ଶ୍ରୀରାମବାବୁମାନଙ୍କର ପ୍ରବେଶ ଏବଂ ପରସ୍ପର କର ମର୍ଦ୍ଦନ ଇତ୍ୟାଦି ଦ୍ୱାରା ସମ୍ଭାଷଣ)

ପଦ୍ମ-

ଚାଲଯିବା, ଆଉ ଡେରି କାହିଁକି ?

ନର-

Time ହୋଇନାହିଁ, One hour more.

ଶ୍ରୀରା-

ଟିକିଏ ଆଗରୁ ଯିବାକୁ ହେବ । Canvas କରିବାକୁ ହେବ Resolution ଦୁଇଟା ଯେପରି Pass କରି ନେବା ନା ।

ପଦ୍ମ-

ମୁଁ ସ୍ତ୍ରୀ ସ୍ୱାଧୀନତା ସମ୍ବନ୍ଧେ ଗୋଟାଏ Speech ଦେବି ।

ନର-

ଦରକାର, ବଡ଼ ଦରକାର । ସେମାନେ ସମାଜରେ ସବୁ ସ୍ଥାନରେ equal rights ପାଇବା ଉଚିତ ।

ଗୁରୁ-

Quite so. ଆଉ ଏ ସମାଜର nasty system ଗୁଡିକ କ୍ରମେ କ୍ରମେ remove କରିବାକୁ ହେବ । ପଦ୍ମନାଭ ବିବାହ ବେଳକୁ new system ଗୁଡିକ introduce ହୋଇଯିବା ଦରକାର ।

ଶ୍ରୀରାମ-

ବିବାହ କଥା କେତେ ଦୂର ଗଲା ?

ନର-

ସେ ସବୁ ଠିକ୍ ଠାକ ହୋଇ ରହିଅଛି । Bride ଆଉ ତାର College friends ସମସ୍ତେ ରାଜି । ଏଣେ ବୁଢାବି ଫାନ୍ଦରେ ପଡିଲେଣି । ଆଗେ ପାଞ୍ଚହଜାର ଗଣୁଥିଲେ, ବର୍ତ୍ତମାନ ସାତହଜାର ଗଣିଲେଣି ।

ଗୁରୁ-

ଚାଲ ଯିବା ଆଉ ଡେରି କରନା ।

ନର-

ହଁ ଯିବା, ଯଥେଷ୍ଟ time ଅଛି । ଜଣେ excellent Musician ଆସିଛନ୍ତି, ଗୋଟାଏ ଗୀତ ଶୁଣ-ଯିବା । (ଗାୟକଙ୍କ ପ୍ରତି) ଗାଉନ୍ତୁ, ଗୋଟିଏ ଗୀତ ଗାଇବେ regarding the present society.

ଗୀତ

ଝିଞ୍ଜିଟ-ଦାଦରା ।

ନରନାରୀଙ୍କ କଜିଆ ଗୋଳ ମୀମାଂସା କର,

ବଢି ବଢିକା କିପାଁ ଶେଷେ ଭାଙ୍ଗିବ ଘର ।

ନର ବୋଲନ୍ତି ଆମ୍ଭେ ବଡ଼ ଥିବୁଁ ଆଗରେ,

ନାରୀ ବୋଲନ୍ତି ଆମ୍ଭେ ଉଣା କେଉଁ ଗୁଣରେ,

ଆମ୍ଭେ କହୁଁ କେହି କାହାକୁ ନୁହନ୍ତି ସାନ,

ବୁଝି ବସିଲେ ନର ନାରୀ ଦୁହେଁ ସମାନ;

ନରଜାତିଙ୍କ ଅବିଚାର

ମାଡ଼ି ବସିଛ ଆଗ ଦୁଆର,

କବାଟ କୋଣରେ ଲୁଚି ରହ ଏଥର,

ଦାଣ୍ଡପିଣ୍ଡା ଏବେ ଏଣିକି ରମଣୀଙ୍କର ।

ନାରୀ ବୋଲନ୍ତି ରନ୍ଧା ବଢ଼ା ଦୁଆର ଘର

ଲିପା ପୋଛା ବଟା ଘଷା ଜିରା ବେସର,

କରି ଆସିଲୁଁ ଏତେ କାଳ ଆଉ ନ କରୁଁ,

ଦିନାକେତେ ଘରୁ ବାହାରି ପଦାରେ ଚରୁଁ,

କିଏ ଭାଙ୍ଗିବ ଏ କଥାକୁ

ହାଣ କୁରାଢ଼ି ଆଣ ମଥାକୁ,

ଝକ୍‌ମାରି ଏ ସକଳ କରିବେ ନର

ଘର କରିବା ବିଚାର ଯେବେ ଥିବ ତାଙ୍କର ।

ଆଉ ଗୋଟିଏ ଭାରି ଓଜର ରମଣୀଙ୍କର,

ପିଲା ପ୍ରସବ ଝୁଙ୍କିଯାକ ସବୁ ଆମ୍ଭର,

ସେ ସେତିକି ବାଣ୍ଟକୁଣ୍ଟ ନ ହେବ ଯେବେ,

ଏ କଜିଆ ନ ମେଣ୍ଟିବ କଦାପି କେବେ,

ଏ ଆମ୍ଭର କାଜି ବିଚାର,

ଫିକର କର ଯେ ଯାହାର,

ନାରୀମାନେ ଝିଅ ପ୍ରସବ ଥାଉ ତୁମ୍ଭର

ପୁଅମାନଙ୍କୁ ପୁରୁଷେ ଏବେ ପ୍ରସବ କର ।

(ପଟକ୍ଷେପ)

ଚନ୍ଦ୍ର-

ସାଆନ୍ତେ କୁଆଡେ ଗଲେ । ଏଇକ୍ଷଣି ବାହାଘର ଗଡ଼ବଡ଼ିରେ ଆଉ କିଛି ଠିକଣା ରହିପାରୁ ନାହିଁ । ସାଆନ୍ତେ ଦି'ହଜାରଟି କରଜ ଆଣିଲେ । ବନ ରୋଷନି ଖୁବ୍ ସାଜିଲି ହେଇଚି । କନ୍ୟାବାପ ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପଇସାଟିଏ ଦେଲା ନାହିଁ । କହିଲା ଜଣଙ୍କର ବଇନା ଫେରେଇଚ, ମୋତେ କାଳେ ହଇରାଣ କରିବ । ବର ନ ପହଞ୍ଚିଲେ ଏକ ପଇସା ଦେବି ନାହିଁ । ସାଆନ୍ତେ ଆମର ଖୁବ୍-

(ନ୍ୟେପଥ୍ୟରୁ ଚନ୍ଦରାକୁ ଡାକି ଡାକି ମଧୁସୂଦନଙ୍କର ପ୍ରବେଶ)

ଗୀତ

ଝିଞ୍ଜିଟ-ଯତ୍

ଆମ୍ଭଠାରୁ ସୁଖୀ କିଏ ଆନ,

ଭଟା ମାଟିଟିକ                   ବନ୍ଧକ ପକାଇ

ଚଢି ବୁଲୁଥାଉଁ ତାମଯାନ ।

ଜମି ବାଡ଼ି ଯାହା ଥିଲା ବିକି ଭାଙ୍ଗି

ରଖିଅଛୁଁ ନିଜ କୁଳମାନ,

ପେଟ ନିଅଣ୍ଟକୁ                   ସାଉ ଘର ଖୋଜି

ଦେଢ଼ି ହିସାବରେ ଖାଉଁ ଧାନ ।

ଝିଅ ପୁଅଙ୍କର                   ବାହା ନିମିତ୍ତରେ

ଜଗାଇ ରଖିଛୁଁ ନିଜ ଟାଣ,

ଜମିଦାରୀ ମକ-                   ଜମିକୁ ଛଡ଼ାଇ

ଫୁଟାଇଲୁଁ କେତେଜାତି ବଣ ।

ଲାଖରାଜି ଖାନା-             ବାଡ଼ି ବୁଡ଼ି ଯାଉ

ଲମ୍ବ ପିନ୍ଧାଟି ନ ହେଉ ସାନ,

ବାହା ବାହା କେହି             କହୁ ବା ନ କହୁ

ଆମ୍ଭ ଗୁଣ ଆମ୍ଭେ କରୁଁ ଗାନ ।

ଋଣ କଉଡ଼ିରେ                   ମଖଣ୍ଡି ମଧୁର

କୃଷ୍ଣସେବା କରେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଦାନ,

ଧୂମ୍ର ପ୍ରସାଦରେ                   ଜଗତ ଜଞ୍ଜାଳ

ଉଡ଼ିଯାଇ ମିଳେ ଦିବ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ।

(ନ୍ୟେପଥ୍ୟରୁ ଚନ୍ଦରାକୁ ଡାକି ଡାକି

ମଧୁସୂଦନଙ୍କର ପ୍ରବେଶ)

ଚନ୍ଦ୍ର-

ଆଜ୍ଞା କଣ କହୁଚନ୍ତି ?

ମଧୁ-

କିରେ କଣ ହେଲା । ଓହୋ, ଏ ଗଉଡ଼ ଭଣ୍ଡାରି ଗୁଡ଼ାକ ମତେ ନାକେରେ କନ୍ଦେଇ ସାଇଲେଣି । ପିଲାଏ ଯାହା କହୁଛନ୍ତି ମିଛ ନୁହେଁ । ପାଲିକି ସୁଆରି ସବୁ ବନ୍ଦ କରିଦିଅ । ଭଲ କହୁଚନ୍ତି-ସେ ଭଲ କହୁଚନ୍ତି । ମୁଁ ଏଥିରେ ପଡ଼ି ନାକ କାନ ମୋଡି ହେଲାଣି । ଆଉ କେବେ ଏଥିରେ ପଶିବ ନାହିଁ । ଯାହା ହେଲା ଏଇଥରକ । ଚନ୍ଦରା, ଚନ୍ଦରା ।

ଚନ୍ଦ-

ଆଜ୍ଞା କ'ଣ କହୁଚନ୍ତି ?

ମଧୁ-

କିରେ କୁଣିଆ ସୁଆରି ସବୁ ଉଠିଗଲାଟି ?

ଚନ୍ଦ୍ର-

ଆଜ୍ଞା ହଁ ସବୁ ଗଲାଣି, ଖାଲି ଆପଣଙ୍କ ସୁଆରି ଅଛି ।

ମଧୁ-

ଫୁଲ ବାଣ ?-

ଚନ୍ଦ୍ର-

ସବୁ ଗଲେଣି । ଆପଣ ଆସନ୍ତୁ

ମଧୁ-

କିରେ ମୋ’ ଲାଗି ମଠାଯୋଡ଼େ କୋଉଠୁ ପାଇଲୁ ?

ଚନ୍ଦ୍ର-

ଆଉ ପାଇବି କୋଉଠୁ, ମୋରି ଯୋଡ଼େ ଥିଲା ସେଇଆକୁ ବାନ୍ଧିଚି ।

ମଧୁ-

ତୋରି ଥିଲା ? ଆଛା ଆଛା, ବେସ ବେସ । ଚାଲ ଯିବା ।

(ଉଭୟଙ୍କର ପ୍ରସ୍ଥାନ)

କାନ୍ୟକର୍ତ୍ତା ଦୀନବନ୍ଧୁ ଚଉଧୁରୀଙ୍କ ଗୃହ ।

(ରମଣୀଗଣଙ୍କର ପ୍ରବେଶ)

ଗୀତ

ଆସ ଲୋ ଆସ ଦେଖିବା ବର

ବାହାଘର ଭାରି ହରବର ।

ପିଲାଟିଦିନରୁ ପାଳି ପାଳି ଝୁଅ

ଘେନି ପଳାଇବ ପର ।

ବାହାଘର ବିଧି ଉଠି ଯାନ୍ତା

କାନ୍ଦ ବୋବ କିଛି ନ ରହନ୍ତା

ସୁଖେ ସଂସାର କରନ୍ତେ

ନ ଖୋଜନ୍ତେ ପରଘର ।

(ପ୍ରସ୍ଥାନ)

(ନ୍ୟେପଥ୍ୟେ ବାଦ୍ୟନାଦ ଓ ଆତସବାଜିର ଶବ୍ଦ । ଶଙ୍ଖନାଦ ଓ ହୁଳୁଧ୍ୱନି । ବର, ବରଯାତ୍ରିଗଣ, ମଧୁସୂଦନ, ନରହରି,ଚନ୍ଦ୍ରମଣି, ପୁରୋହିତ ଓ ଜ୍ୟୋତିଷ ଆଦି ଏବଂ ଦୀନବନ୍ଧୁ ଚଉଧୁରୀ ଓ ଅନ୍ୟ କନ୍ୟାପକ୍ଷମାନଙ୍କର ପ୍ରବେଶ ଓ ଜ୍ୟୋତିଷଙ୍କର ମଙ୍ଗଳସ୍ତୁତି ପାଠ । କନ୍ୟାପକ୍ଷମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବରଯାତ୍ରିମାନଙ୍କର ଅଭ୍ୟର୍ଥନା ଓ ମଧୁସୂଦନଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ ବରଯାତ୍ରିଙ୍କର ଯଥା ଯଥା ସ୍ଥାନେ ଉପବେଶନ ।)

ମଧୁ-

ମଧ୍ୟସ୍ଥେ, ହୋ ମଧ୍ୟସ୍ଥେ, ମଧ୍ୟସ୍ଥ କୁଆଡ଼େ ଗଲେ ।

ଦୀନ-

ଆପଣ ଚରଣ ଧୌତ କରନ୍ତୁ । ମଧ୍ୟସ୍ଥେ ଅଛନ୍ତି, ଆସୁଚନ୍ତି ।

ମଧୁ-

ଚନ୍ଦରା, ଚନ୍ଦରା, ଆରେ ସେ ମଧ୍ୟସ୍ଥ କୁଆଡ଼େ ଗଲା ତାକୁ ଡାକ ।

ଦୀନ-

ଆପଣ ଚରଣ ଧୌତ କରନ୍ତୁ ।

ମଧୁ-

ଆରେ ରଖିଦିଅ ତମ ଚରଣ ଧୌତ । ଟଙ୍କାର ଦେଖାନାହିଁ-ଆଗେ ଚରଣ ଧୌତ କର । ସେ ଆଜି ବଦମାସ୍, ଜୂଆଚୋର ମଧ୍ୟସ୍ଥ କୁଆଡ଼େ ଗଲା । ତାକୁ ମୋ’ କତିକି ଡାକି ଆଣରେ ଚନ୍ଦରା । ଚନ୍ଦରା କୁଆଡ଼େ ଗଲୁରେ ଚନ୍ଦରା ।

ଦୀନ-

ଟଙ୍କା ଦଉଚି । ବ୍ୟସ୍ତ କାହିଁକି ହଉଚନ୍ତି ।

ମଧୁ-

ଟଙ୍କା, ଟଙ୍କା, ଆଗେ ଟଙ୍କାଟି ଥୁଅ ପଛେ ଯାଇ ଯୋଉ କଥା ।

ଦୀନ-

ହଉ ଆସନ୍ତୁ, ଆଗେ ଟଙ୍କା ଦଉଚି ।

ମଧୁ-

ସତ ହଜାର ଟଙ୍କା, ସାତ ହଜାର, ଶୁଭୁଚିଟି ?

ଦୀନ-

ହଁ ସାତହଜାର । ଆସନ୍ତୁ ଗଣିନେବେ । ବର ବେଦିକି ଯାଉନ୍ତୁ ?

ମଧୁ-

ସେ କଥା ହବ ନାହିଁ । ଆଗେ ଟଙ୍କା, ଟଙ୍କା ଗଣି ନ ସାଚିବାଯାଏ କିଛି ହବ ନାହିଁ । ଚନ୍ଦରା ମୋ’ ସାଙ୍ଗତେ ଆ ।

(ମଧୁସୂଦନ, ଦୀନବନ୍ଧୁ ଓ ଚନ୍ଦ୍ରମଣିର ପ୍ରସ୍ଥାନ)

(ନର୍ତ୍ତକୀମାନଙ୍କର ପ୍ରବେଶ)-

ଗୀତ

ଝିଞ୍ଜିଟ-ଦାଦରା ।

ଆମର ସବୁ

ଖୋଲଟା ପାଠକୁ ଓଲଟା ହିସାବ

ଓଲଟା ବୁଝାମଣା,

ଆମେ ସବୁ

ଅନ୍ଧାରରେ ଦେଖୁଁ କୋଶକ ବାଟରୁ

ଆଲୁଅରେ ହେଉଁ ବଣା ।

ଆମ୍ଭେ

ଭଲ ନୟନରେ କୋଲପି ଲଗାଇ

ଆପେ ଆପେ ହେଉଁ କଣା,

ପୁଣି

ଓଲଟା ବୁଦ୍ଧିରେ ତୁଚ୍ଛା ଚଷୁ ଭରି

ରାତି ଦିନ ପେଲୁଁ ଘଣା ।

ଆମ୍ଭେ

ଅତି ଅଭିମାନେ ଆପଣା ଗାଲରେ

ଆପେ ଖାଉଁ ଚଟକଣା,

ପୁଣି

ନିଜ ଗୋଡ଼ତଳେ ନିଜ କୋଦାଳରେ

ନିଜେ ନିଜେ ଖୋଳୁଁ ଖଣା ।

(ପ୍ରସ୍ଥାନ)

(ମଧୁସୂଦନ, ଦୀନବନ୍ଧୁ, ରତ୍ନାକର ଓ ପ୍ରଭାକରର ପ୍ରବେଶ)

ମଧୁ-

ଟଙ୍କା, ଟଙ୍କା, ମୋ’ ଟଙ୍କା କାହିଁ ଦିଅ ।

ଦୀନ-

ହଁ ହଁ ଦଉଚି । ରତ୍ନାକର ଟଙ୍କା ବାହାର କର ।

ମଧୁ-

ଟଙ୍କା, ଟଙ୍କା, ସାତହଜାର ଟଙ୍କା, ମୋ’ ଟଙ୍କା

ରତ୍ନା-

କିଛି କମ୍ ହବ ନାହିଁ ?

ମଧୁ-

ଏକ କଉଡ଼ି କମ୍ ହବନାହିଁ । ମୋ’ ଟଙ୍କା, ସାତହଜାର ଟଙ୍କା । ମୋ’ ଟଙ୍କା, ମୋ’ ଟଙ୍କା ।

ପ୍ରଭାକର-

ପଟନାହାକେ ଏ ହଡ଼ାବେପାର କେତେଦିନୁ ଆରମ୍ଭ କଲେଣି ?

ମଧୁ-

ଏଁ ଏଁ, ମୋ’ ଟଙ୍କା, ମୋ’ ଟଙ୍କା, ମୋ’ ଟଙ୍କା ଦିଅ ।

ପ୍ରଭାକର-

ତୁମର କେଇଟି ପୁଅ ?

ମଧୁ-

ମୋର ତିନିପୁଅ, ଏଇଟି ବଡ଼ । ମୋ’ ଟଙ୍କା ଅଣ ।

ପ୍ରଭା-

ଏଇଟିକି ତ ସାତହଜାର କଲ, ଆରଦୋଟି କେତେ ନେଖା ମୂଲ ହେବେ ?

ମଧୁ-

ଆରେ ଚନ୍ଦରା ! ଚନ୍ଦରା କୁଆଡ଼େ ଗଲୁ । ମୋ’ ଟଙ୍କା, ମୋ’ ଟଙ୍କା, ମୋ’ ଟଙ୍କା ଆଣ । (ଭାରିଆମାନଙ୍କର ସାତଥକୀ ଖପରାସହ ପ୍ରବେଶ ଏବଂ ଥଳୀ ସ୍ଥାପନପୂର୍ଵକ ପ୍ରସ୍ଥାନ)

ରତ୍ନା-

ନିଅ ଟଙ୍କା ଗଣ ।

ମଧୁ-

(ଥଳୀ ଫିଟାଇ ଦେଖି) ଇଏ କ’ଣ ! ମୋ’ ଟଙ୍କା, ମୋ’ ଟଙ୍କା । ଇରେ ଚନ୍ଦରା ମୋ’ ଟଙ୍କା ।

ରତ୍ନା-

ସେଇ ତ ଟଙ୍କା । କୁହ୍ମାରକୁ ବରାଦ ଦିଆଯାଇଥିଲା । ନ ହେଲେ ଏତେ ଟଙ୍କା ଆଉ କୋଉଠୁ ଆସିବା । ନିଅ, ନିଅ, ଗଣ ।

ମଧୁ-

ମୋ’ ଟଙ୍କା, ମୋ’ ଟଙ୍କା, ଇରେ ଚନ୍ଦରା ମୋ’ ଟଙ୍କା ।

ପ୍ରଭା-

(ଗୋଟିଏ ଥଳୀଧରି) ଏ ସବୁଗୁଡ଼ିକ ତମଗଳାରେ ଝୁଲାଇ-ବାକୁ ହେବ । (ଗଳାରେ ବାନ୍ଧିବାର ଉଦ୍ୟମ)

ମଧୁ-

ଇରେ ଚନ୍ଦରା ! ମୋତେ ଛାଡ଼ ମୋର ଟଙ୍କାର ଦରକାର ନାହିଁ । ରକ୍ଷା କର, ରକ୍ଷା କର ।

ରତ୍ନା-

ସେ କଥା ହବନାହିଁ । ସବୁ ଗଳାରେ ବନ୍ଧାଯିବ ।

ମଧୁ-

ତମ ଗୋଡ଼ତଳେ ପଡ଼ୁଚି, ଆଉ ଟଙ୍କା ଦରକାର ନାହିଁ । ଟଙ୍କା ନେବି ନାହିଁ ।

ପ୍ରଭା-

ସେ କଥା ନ ପଟେ । ଟଙ୍କା ନବାକୁ ହବ ।

ମଧୁ-

ରକ୍ଷା କର, ମୋତେ କ୍ଷମା କର, ମୁଁ ଆଉ ଟଙ୍କା ଖୋଜିବି ନାହିଁ ରେ ଚନ୍ଦରା ! (ରୋଦନ)

ଦୀନ-

ଛାଡ଼, ଛାଡ଼ । ବୁଢା ଲୋକ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଲେଣି ।

ରତ୍ନା-

ବୁଢା କହୁ ପୁଅବିକା ବେପାର ଆଜିଠାରୁ ଛାଡିଲା, ତାହା ହେଲେ ତାକୁ ଛାଡିବା-। ନ ହେଲେ ଏ ସାତହଜାରଯାକ ସବୁ ବୁଢା ବକରେ ନ ଝୁଲେଇ କିଏ ଛାଡ଼ୁଚି-।

ମଧୁ-

ଛାଡ଼ିଲି, ଛାଡ଼ିଲି, ଏହି ମୁହୂର୍ତ୍ତରୁ ଛାଡ଼ିଲି । ନାକ ଘଷୁଚି ।(ନାସା ଘର୍ଷଣ); କାନ ମୋଡ଼ୁଚି (କାନ ମୋଡିବା); ନିଶ୍ଚୟ ଛାଡ଼ିଲି । ଆଉ କେବେ ଟଙ୍କା ନା ଧରିବି ନାହିଁ । ମୋତେ ରକ୍ଷା କର । ମୁଁ ଯାଏଁ, ମୋତେ ଛାଡ଼ିଦିଅ ।

ରତ୍ନା-

ତେବେ କଣ ବର ବେଦିକି ଆସନ୍ତୁ ଏଥର !

ମଧୁ-

ହଁ ଆସୁ ।

ଦୀନ-

ଛାଡ଼ ଛାଡ଼ । (ମଧୁସୂଦନଙ୍କ ଗଲାରୁ ଥଳୀ ଫିଟାଇ ରଖି) ସମୁଦି ଏଥର ଆସ, ଆମ ଘର ଦ୍ୱାର ଟିକିଏ ଦେଖିଯିବ । ବୋହୂଟିକୁ ମଧ୍ୟ ଦେଖିଥାଏ । ପଛେ ଆଉ ଭଲ ମନ୍ଦ କହିବାକୁ ନ ଥିବ । ଟଙ୍କା ଯୋଗୁରୁ ତ କିଛି ଦେଖି ନ ଥିଲ, ଏଥର ଦେଖିବା ଚାଲ ।

(ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରସ୍ଥାନ)

(ମଧୁସୂଦନ, ଦୀନବନ୍ଧୁ ଓ ରତ୍ନାକରଙ୍କର ପ୍ରବେଶ)

ମଧୁ-

ମତେ ଛାଡ଼ ମୁଁ ଯାଏଁ । ମୋ’ ଟଙ୍କା

ରତ୍ନା-

ଫେର ଟଙ୍କା, ଆଣିବୁତିରେ ଟଙ୍କା ।

ମଧୁ-

ନାହିଁ ନାହିଁ, ଭୁଲିଗଲି । ଚାପୁଡ଼ା ଖାଉଚି (ନିଜଗାଲରେ ଚପେଟାଘାତ) ଆଉ କେବେ କହିବିନାହିଁ ।

ଦୀନ-

ହଉ ଛାଡ଼ । କିଏ ଅଛ, ଝିଅକୁ ଆଣିବଟି । ସମୁଦି ତାଙ୍କ ବୋହୂକୁ ଦେଖି ଯାଉନ୍ତୁ ।

(ବିକୃତମୁଖୀ କନ୍ୟା ସହ ବିକୃତମୁଖୀ ରାମଣୀମାନଙ୍କର ଦୀର୍ଘ ଅବଗୁଣ୍ଠନରେ ନଇଁ ନଇଁ ପ୍ରବେଶ-। ଦୀନବନ୍ଧୁ ଓ ରତ୍ନାକର-ଙ୍କର ପ୍ରସ୍ଥାନ । ରାମଣୀମାନଙ୍କର ଅବଗୁଣ୍ଠନ ମୋଚନ ଓ ମଧୁସୂଦନଙ୍କୁ ଆକ୍ରମଣ । ମଧୁସୂଦନଙ୍କର ଦୀର୍ଘ ଚିତ୍କାର)

ଗୀତ

ହାଉଁ ମାଉଁ ହାଉଁ             ମାଉଁ ଖାଉଁ ଖାଉଁ ଖାଉଁ

କାହିଁ ନ ଚାହୁଁ ।

ପୁଅ ବିକା ମୁଣ୍ଡ ଖାଉଁ             ଗାଉଁ ଗାଉଁ ଗାଉଁ

ପୁଅ ବିକାଙ୍କୁ ଗିଳିଯାଉଁ             ଆଉଁ ଆଉଁ ଆଉଁ ।

(ପଟକ୍ଷେପ)

(ବାଳିକାଗଣ ପ୍ରବେଶ)

ଗୀତ

ନ ଖୋଜିବା ଆଉ ନର ଲୋ ସଜନି

ନ ଖୋଜିବା ଆଉ ନର ।

ନରଜାତି ଆମ୍ଭ ପରମ ଅଇରି

ନରଜାତି ଆମ୍ଭ ପର ।

ଧରି ସାରିଲୁଣି ସବୁ କରାମତି

ଯେତେ ଯାହା ନରଙ୍କର ।

ନର କି କରନ୍ତି ନାରୀ ନ ପାରନ୍ତି

କିପାଇଁ ନରଙ୍କୁ ଡର ।

ନିଜ ନିଜ ଘର କରିବା ଆମର

ନିଜେ ନିଜେ ହେବା ବର ।

ନିଜ କାରବାର ନିଜେ କରି ନେବା

ଏଣିକି ଏବେ ଏଥର ।

(ବାଳିକାମାନଙ୍କର ପ୍ରସ୍ଥାନ ନିର୍ମଳାବାଳା, ପ୍ରମିଳା, ଶଶିକଳା, ଚାରୁଶୀଳା ଓ ବସନ୍ତ- ବାଳାଙ୍କର ପ୍ରବେଶ ଓ ଯଥା ଯଥା ସ୍ଥାନେ ଉପବେଶନ ।)

ପ୍ରମିଳା-

ନିର୍ମଳାବାଳା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ବହୁକାଳର ବନ୍ଧୁ । ସେ ବିବାହ ହୋଇ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ସଙ୍ଗରୁ ଚାଲି ଯାଉଅଛନ୍ତି । (ନିର୍ମଳା ପ୍ରତି) ନିର୍ମଳା, ତୁମ୍ଭେ ଯାଉଅଛ । ମୋର ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ଏତିକି ମାତ୍ର ଅନୁରୋଧ, ତୁମ୍ଭେ ଯେପରି ନାରୀର ସମ୍ମାନ କେବେ ବିସ୍ମୃତି ନ ହୁଅ । ନରଠାରୁ ନାରୀ କୌଣସି ଗୁଣରେ ନ୍ୟୁନ ନୁହେଁ । ନରର ଗୋଟାଏ ବୃଥା ଅହଂକାର ଅଛି ଯେ ସେ ନାରୀଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ । ନରାଜାତିର ସେ ଅହଂକାର ଚୁର୍ଣ୍ଣ କରିବା କାରଣ ତୁମ୍ଭେ ସଦା ସର୍ବଦା ଯତ୍ନ କରିଚ ।

ଶଶିକଳା-

ନିର୍ମଳା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଜଣେ ପ୍ରଧାନ ନେତା । ନିର୍ମଳା ଯଥା କାର୍ଯ୍ୟରେ ତଥା ବାକ୍ୟରେ ସର୍ବଦା ନାରୀଜାତିର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ବଜାଏ ରଖି ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ସ୍ନେହ ଓ ଭକ୍ତି ଉପାର୍ଜନ କରିଅଛନ୍ତି । ଆଜି ବିବାହ କରୁଅଛନ୍ତି ବୋଲି କଦାଚ ସେ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ସେ ବୁସ୍ମୃତ ହେବେ ନାହିଁ । ପୁରୁଷ-ଜାତିର ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ସହିତ ବ୍ୟବହାର ଅତ୍ୟନ୍ତ ଘୃଣା-ଜନକ, ବିଶେଷ କଦର୍ଯ୍ୟ, ବିଶେଷ ନିନ୍ଦନୀୟ । ପୁରୁଷ-ଜାତିକୁ ଦମନ କରିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାରୀର ପ୍ରଧାନ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ । ନିର୍ମଳା ନିଜେ ଏହି ମତ ବରାବର ପ୍ରଚାର କରିଅଛନ୍ତି । ସେ କଦାଚ ସେ ମତ ବିସ୍ମୃତ ହେବେ ନାହିଁ ।

ବସନ୍ତବାଳା-

ନିର୍ମଳା ଆଜି ଏକଜଣ ପୁରୁଷକୁ ବିବାହ କରୁଅଛନ୍ତି ବୋଲି ସେ ନାରୀ ଜାତିର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଭୁଲିଯିବେ ଏହା କଦାପି ହୋଇ ନପାରେ; ମୋହର ବିଶ୍ୱାସ ନାରୀର ପୁରୁଷ ସହିତ ବିବାହ ଏହି ଶେଷ । ଏହାପରେ ଆଉ ଯେପରି ପୁରୁଷ ସହିତ ନାରୀର ବିବାହ ନହେଉ । ପୁରୁଷ ଜାତି ଅପେକ୍ଷା ଆମ୍ଭେମାନେ କୌଣସି ଗୁଣରେ ନ୍ୟୁନ ନୋହୁଁ । ଜଗତରେ ଏପରି କାର୍ଯ୍ୟ ନାହିଁ ଯାହା ପୁରୁଷମାନେ କରିବାକୁ ସକ୍ଷମ ମାତ୍ର ନାରୀମାନେ କରିବାକୁ ଅକ୍ଷମ । ମୋହ ବିବେଚନାରେ ଆଉ ପୁରୁଷମାନଙ୍କୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ବିବାହ ନ କରି ନିଜ ନିଜ ମଧ୍ୟରେ ବିବାହ କାର୍ଯ୍ୟ ସାଧନା କରିବାକୁ ହେବ ପୁରୁଷର ବିନା ସାହାଯ୍ୟରେ ସଂସାର କାର୍ଯ୍ୟ ନିର୍ବାହ କରିବାକୁ ହେବ ।

ଚାରୁଶୀଳା-

ପୁରୁଷଜାତିର ମୂଳ ଉତ୍ପାଟନ କରିବାକୁ ହେବ । ନାରୀର ବିବାହ ନାରୀ ସହିତ ହେବ ଓ ମଧ୍ୟ ପୁରୁଷ ପ୍ରସବ ବନ୍ଦକରି କେବଳ ନାରୀ ପ୍ରସବ କରିବାକୁ ହେବ-। ଜଗତ ନାରୀମୟ ହୋଇଯିବ । ପୁରୁଷ ଜାତି ଧ୍ୱଂସ ହୋଇଯିବ । କେବଳ ନାରୀ ରାଜତ୍ୱ କରିବ ।

(ବାଳିକାମାନଙ୍କର ପ୍ରବେଶ)

ଗୀତ

ନ୍ୟାର୍ଯ୍ୟ ବିଚାର ନ୍ୟାର୍ଯ୍ୟ ବିଚାର

ରାଜ୍ୟ କରିବେ ନାରୀ ।

ଧାର୍ଯ୍ୟ କରିବ ଆର୍ଯ୍ୟ-କୁମାରୀ

ଭାର୍ଯ୍ୟା ନ ହେବେ କାହାରି ।

ଅସ୍ତ୍ର ଧରିବା ସମର କ୍ଷେତ୍ର

ବସ୍ତ୍ର ନ ଢାଙ୍କି ଏଥର ଗାତ୍ରେ

ବେତ୍ର ମାରିବା ପୁରୁଷ ଗାତ୍ରେ

ପୁରୁଷ ଯବ୍ଦ କାର

ପୁରୁଷ ଯବ୍ଦ କାରି

ପୁରୁଷ ଯବ୍ଦ କାରି

ପୁରୁଷ ହୋଇବେ ରମଣୀ-ଭକ୍ତ

ରମଣୀ ଶୋଷିବେ ପୁରୁଷ ରକ୍ତ

ଧରିବା କଲମ ଧରିବା କଲମ

ଶକ୍ତ ହୁକୁମ ଜାରି ।

ଶକ୍ତ ହୁକୁମ ଜାରି ।

ଶକ୍ତ ହୁକୁମ ଜାରି ।

(ମଧୁସୂଦନ, ଚନ୍ଦରା ଓ ଗୁରୁଚରଣ ପ୍ରବେଶ)

ମଧୁ-

କେତେଦୂର, ଆଉ କେତେଦୂର ।

ଗୁରୁ-

ନାହିଁ ଆଉ ବେଶୀ ଦୂର ନୁହେଁ, ଆସି ପହଞ୍ଚିଲେଣି ।

ମଧୁ-

ଯାହାହଉ ବାପ ମୁଁ ତତେ କୋଟି କଲ୍ୟାଣ କରୁଚି । ତୁ ମୋତେ ବହୁତ ଲଜ୍ଜାରୁ ବଞ୍ଚେଇଲୁ । ମୋ’ ମୁହଁ ପୋଡ଼ି ଯାଇଥିଲା । ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ପରି ନ ଥାନ୍ତି । ବାହା ବାହା । ବୋହୂଟି କେମିତିକା ?

ଗୁରୁ-

ବୋହୂଟି ଭଲ । ଆପଣ ଚାଲନ୍ତୁ ଦେଖିବେ ।

ମଧୁ-

ଆଉ ଟଙ୍କା (ସରକିତେ ଚିତ୍କାର କରି) ଇଲୋ ନାହିଁ,ନାହିଁ ଖାଇଗଲେ ଖାଇଗଲେ । ଆଉ କହିବି ନାହିଁ, କେବେ କହିବି ନାହିଁ । ମା ମା ମୋତେ ରକ୍ଷା କର, ରକ୍ଷା କର । ଆଉ କେବେ ଟଙ୍କା ନାଁ ଧରିବି ନାହିଁ ।

ଗୁରୁ-

ଟଙ୍କା କଥା ଛାଡ଼ନ୍ତୁ । ପୁଅ ବିବାହ କରି ବୋହୂଟିକୁ ଘରକୁ ଆଣନ୍ତୁ । ବୋହୂଟି ମନ ମୁତାବକ ହେଲେ ସବୁ ସୁଖର କଥା ହେବ ।

ମଧୁ-

ବୋହୂଟି ଭଲ, ନା ? ହଉ ହଉ । ଚାଲ ବାପା ଚାଲ-। ଚନ୍ଦରା ! ଇରେ ଚନ୍ଦରା-।

ଚନ୍ଦ୍ର-

ଆଜ୍ଞା ।

ମଧୁ-

ସେ ସେ ସେ ସମର୍ପଣିଆ ଯୋଡୁଟା ଆଣିଚୁଟି ?

ଚନ୍ଦ୍ର-

ଆଜ୍ଞା ହଁ ଆଣିଚି !

ମଧୁ-

ହଷ୍ଟଗ୍ରନ୍ଥି ଫିଟା ଶାଢ଼ୀଖଣ୍ଡ ?

ଚନ୍ଦ୍ର-

ଆଣିଚି ଆଣିଚି ।

ମଧୁ-

ଆଉ-ମୋ’ ମୋ’ ମୋ’ ମୋଲାଗି ମଠା ଯୋଡ଼େ ?

ଚନ୍ଦ୍ର-

ସାଆନ୍ତେ ସବୁ ଆଣିଚି ଚାଲନ୍ତୁ ।

ମଧୁ-

ହଉ ହଉ ଆ ଆ ଆ ।

(ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରସ୍ଥାନ)

ରାଧା-

ରାଧୀ ଗୋସେଇଁ ଖାଇ ଏକା ତିନି କୁଳରୁ ବାହାର । କାହିଁ କିମ ! କୋଉ କଥାକୁ । ମୁଁ ଆଉ କଣ ମାଇକିନିଆ ନୁହେ ନା କଣ ! ସମସ୍ତେ ଜାମା ପିନ୍ଧିଲ, ଯୋତା ମାଡିଲ, ଘୋଡା ଚଢିଲ । ରାଧୀ ଗୋସେଇଁ ଖାଇ କପାଳରେ ଯୋଉ ପହଁରାକୁ ସେଇ ପହଁରା । କିଆଁ ! ମତେ କଣ ପାଠ ପଢି ଆସିବା ନାହିଁ ନା ନାଟ କରି ଆସିବା ନାହିଁମ । ହଉ ହଉ ଯାଉ ବାହାଘରଟା ଯାଉ । ତେବେ ଯାଇ କଥା ବାରତା । ଏଇଖିଣି କିଛି କହୁ ନାହିଁ ପରା, ଦାନ୍ତ କାମୁଡି ରହିଛି । ବାହାଘର ଗଲେ ସବୁ କଥା ।

ଗୀତ

ନାହିଁ ନାହିଁ ନାହିଁ ନାହିଁ       ନ ଧରିବ ପହଁରା ।

ପାଠ ପଢ଼ିଲ ସବୁ ଛାଡ଼ିଲ

ମୁଁ କାହିଁକି ଆଉ ଏଣିକି

ଆ ଆ ଆ ଆ ଏପରି

ନୀତି ସଖାଳୁ ମରେଁ କାଢି ମଳିଆ ।

(ପ୍ରସ୍ଥାନ)

(ପଦ୍ମନାଭ ଓ ନିର୍ମଳାବାଳା ବର କନ୍ୟା ବେଶରେ ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସ୍ତ୍ରୀ ଓ ପୁରୁଷ, ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବଗଣ ଯଥା ଯଥା ସ୍ଥାନରେ ଉପବିଷ୍ଟ ଓ ଦଣ୍ଡାୟମାନ, ମଧୁସୂଦନ ଓ ଚନ୍ଦ୍ରମଣିର ପ୍ରବେଶ)

ମଧୁ-

(ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଭାବେ ଚତୁର୍ଦିଗକୁ ଚାହିଁ ଚାହିଁ) କିରେ ଚନ୍ଦରା! ଚନ୍ଦରା ! କିରେ ଇଏ କଣ ! ଇଏ କଣ ରେ ଚନ୍ଦରା ! ମୋତେ ତୁ କୋଉଠିକି ଆଣିଲୁ ରେ ଚନ୍ଦରା । ମୁଁ କୋଉଠି ଆସି ପହଞ୍ଚିଲି ରେ ଚନ୍ଦରା । ଚନ୍ଦରା ! ଚନ୍ଦରା !

ଚନ୍ଦ୍ର-

ଆଜ୍ଞା ।

ମଧୁ-

ଚନ୍ଦରା ।

ଚନ୍ଦ୍ର-

ଆଜ୍ଞା ।

ମଧୁ-

ଚନ୍ଦରା ।

ଚନ୍ଦ୍ର-

ଆଜ୍ଞା ।

ମଧୁ-

ଇରେ ମୋତେ ତୁ କୋଉଠିକି ଆଣିଲୁ ରେ ଚନ୍ଦରା । ମୋତେ ତୁ କଣ କଲୁରେ ଚନ୍ଦରା ! ପଦିଆକୁ ଫେର ଯୋଗିନୀ ଗିରାଶିଲା ରେ ଚନ୍ଦରା । ଇରେ ପଦିଆ ତୁ କଣ କଲୁରେ ପଦିଆ ! (ରୋଦନ)ଇରେ ପଦିଆ, ଇରେ ପଦିଆ, ଇରେ ସେଇଟା କଣ ମାଈ ନା ଅଣ୍ଡିରାରେ ପଦିଆ । ତୁ କଣ କଲୁରେ ପଦିଆ ! (ରୋଦନ) ବରକନ୍ୟା ଛଡ଼ା ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତେ-ଅସଭ୍ୟା, ବର୍ବର, ମୂର୍ଖ, ଦୂର ହୁଅ ଏଠାରୁ ।

ମଧୁ-

(ରୋଦନ କରି କରି) ଇରେ ପଦିଆ ତୁ ମୋ’ କୁଳ ବୁଡ଼େଇଲୁ ରେ ପଦିଆ । ତୋ ହାତରୁ ପିଣ୍ଡ ମୁଠା ପାଇବି ବୋଲି କେତେ ଆଶା କରିଥିଲି ରେ ପଦିଆ । ତୁ ମୋ’ ନିଶ୍ୱାସ ବୁଡ଼େଇଲୁ ରେ ପଦିଆ, ତୁ କଣ କଲୁ ରେ ପଦିଆ । ଏ ଡ଼କୁଣୀକି କାହିଁକି ଛନ୍ଦିହେଲୁ ରେ ପଦିଆ (ରୋଦନ) ବରକନ୍ୟା ଛଡ଼ା ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତେ-ଅସଭ୍ୟ, ବର୍ବର, ପଶୁ (ଉଥିାନ ଓ ମଧୁସୂଦନଙ୍କୁ ଆକ୍ରମଣର ଉଦ୍ୟମ)

ମଧୁ-

ଚନ୍ଦରା ! ଚନ୍ଦରା (ଦୀର୍ଘ ଚିତ୍କାର)

(ପଟକ୍ଷେପ)